بالبَرکةِ والرَّحمَةِ والمغفرة ...

++ ...

+ حتی تایم بیداری تا سحر، دنبال سرگرمی و بازی هستیم!

*کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون: روز برشما واجب همنگونه که بر امتهای پیشین واجب شد امید است که پرهیزکار شوید./بقره-

باز هم تو! باز هم تویی که به ما رو آوردی. باز هم تویی که یادت نرفته است بندگانت را. یادت نرفته همین ماهایی را که هی مدام تند و تند فراموشت می کنیم. همین ماهایی که حال نداریم یک ساعت نه حتی یک ربع بنشینیم با تو حرف بزنیم. آن وقت شب ها تا نصفه شب بلکه تا صبح، آغوش دستانمان باز است برای گوشی های کوفتی مان و چشم هایمان را به زور هم که شده باز نگه می داریم مبادا کامنتی، پی اِمی از زیرش در برود. همین ماهایی که مدام الآنلاینیم. خیلی هم فکر می کنیم چقدر خوبیم و کیلو کیلو هندوانه تحویل خودمان می دهیم و حظ می کنیم که به به چه آدمهای خوب و رفقای بامرامی هستیم که بخاطر دوست و رفیقمان بیداریم و درددل هایش را می شنویم.

باز هم تو آمدی. آمدی صدایمان بزنی. آمدی با رحمتت، برکتت و مغفرت. آمدی برداری ما را ببری به دریای لطف خودت. که آدم شویم. که تقوا را بفهمیم. ما این را می فهمیم آیا؟

خودمانیم ها راستش حتی آماده هم نبودیم برای آمدنش. مثل مسافری که از مدتها قبل خبرش کرده اند که سفر در پیش است و هی مشغول است یکهو می آیند و می گویند باید برویم. به همان آشفتگی، به همان حیرانی.

اما همیشه خوب. بازهم خوب آمدی. باز هم آبرو خریدی و یک بار دیگر مهلت دادی.

پس بفهمانمان..خودت بفهمانمان.

نه،میدانم باید خودمان بفهمیم.پس دست هامان را بگیر ... و امیدت را نه! 

یا رب الشهر الحرام...